Odpuszczanie jest niezwykle ważne, ale dla wielu osób nie jest łatwe do wdrożenia. Dotyczy to w szczególności perfekcjonistek, czyli kobiet, którym zależy na tym, aby być doskonałymi w każdej sprawie. Tym, co je wyróżnia, jest także to, że jeżeli nie są w stanie w pełni zaangażować się w daną sprawę, rezygnują i odkładają w czasie realizację planów. Opanowanie sztuki odpuszczania może im znacząco ułatwić osiągnięcie życiowej równowagi.
Kobiety, które zastanawiają się, czy są perfekcjonistkami, na początek powinny sobie odpowiedzieć na kilka podstawowych pytań takich jak: Czy jestem krytyczna wobec siebie? Czy oczekuję doskonałości od siebie i innych osób z mojego otoczenia? Czy bywam rozczarowana tym, że zaplanowane sprawy nie idą zgodnie z planem? Czy posiadam nierealistyczne oczekiwania wobec siebie i innych? Czy mam poczucie, że bez względu na to, co robię, nigdy nie jestem wystarczająco dobra?
Warto zdawać sobie sprawę z tego, że perfekcjonizm bazuje na szeregu nieprawdziwych, a co gorsza – destrukcyjnych przekonaniach. Dlaczego perfekcjonistkom tak trudno odpuścić? Związane jest to między innymi z tym, że żyją one w przekonaniu, iż należy być konsekwentnym i jeżeli rozpoczęło się realizację jakiegoś zadania, należy je dokończyć, nie bacząc na uczucia innych ludzi czy własne zdrowie. Perfekcjonistki zadowala wyłącznie najlepszy efekt. Wszystko to, co znajduje się poniżej ich wyśrubowanych standardów, nie jest niczego warte. Sprawia to, że nie są one w stanie odpuścić w obawie przed tym, że z doskonałych staną się beznadziejne (w ich mniemaniu).
Każda perfekcjonistka powinna sobie także zdać sprawę z tego, że odpuszczenie nie jest równoznaczne z poddaniem się. Jest to świadoma decyzja, która pozwoli dać sobie czas na lepsze zaplanowanie i spojrzenie na daną sytuację z dystansem. Co jeszcze charakteryzuje perfekcjonistki? Skupiają się na tym, co im nie wyszło, co mogłyby poprawić, czy czego nie zdążyły zrobić, zamiast docenić włożony wysiłek i zobaczyć, co już udało się wykonać.
Ogromnym problemem dla każdej perfekcjonistki jest decyzja, kiedy należy odpuścić. Podejmując tego typu decyzję, w pierwszej kolejności warto zastanowić się, za co jesteśmy odpowiedzialne i jakie sprawy wymagają od nas pełnego zaangażowania. Całą resztę można wykonywać wystarczająco dobrze, oddelegować lub odpuścić. Należy także zadać sobie pytanie, co uda nam się osiągnąć, gdy zrezygnujemy tu i teraz. Niemniej istotne jest to, co zyskamy w dłuższej perspektywie.
Kolejna bardzo ważna kwestia to rozważenie, jakie poniesiemy koszty, rezygnując lub obniżając oczekiwania i czy będą one dla nas akceptowalne. Jeżeli nie, czy możemy zrobić coś, aby zapobiec im lub znacząco je ograniczyć. Które z obszarów warto wziąć pod uwagę, opanowując sztukę odpuszczania? Zaliczają się do nich między innymi: nieustanna pogoń za sukcesem i bogactwem, chęć bycia idealnym szefem, pracownikiem, rodzicem czy partnerem, analizowanie, co inni myślą na nasz temat, angażowanie się we wszystkie działania w 100%, podejmowanie się wszystkich zadań oraz chęć kontrolowania wszystkiego.
Jak to wszystko powinno wyglądać w praktyce? Gdy do tej pory przeznaczałyśmy określoną ilość czasu na realizację danego wyzwania, warto próbować go stopniowo ograniczać i na przykład po upływie 1 godziny, nie wprowadzać do zadania żadnych poprawek i nie analizować szczegółów. Jeżeli dotychczas daną rzecz, na przykład tworzony dokument, sprawdzałyśmy 3 razy, spróbujmy ograniczyć się do 2 razy. Wyślijmy go do odbiorcy i sprawdźmy, co się stanie. Warto się także zastanowić, jaki będzie najgorszy możliwy scenariusz w sytuacji, w której nie wykonamy danej czynności lub zrealizujemy ją poniżej naszych dotychczasowych oczekiwań.
